Twee beloftevolle creatieve talenten uit Dendermonde maakten een beeldverhaal waarin ze de sage van het Ros Beiaard kort uitleggen aan een buitenstaander.
Ons Peirt komt na lang wachten eindelijk nog eens van stal en daar kijkt zowat iedere échte Dendermondenaar nu al naar uit. Sommige andere stedelingen verstaan dat niet zo goed en veel nieuwsgierigen zullen niet begrijpen waarom wij een traantje moeten wegpinken. Daarom vind je hier een korte en bondige samenvatting van onze geliefde legende. Makkelijk om uit te leggen en compleet met handige illustraties. Here we go :)
Heel lang geleden, ten tijde van Karel De Grote Aymon, de heer van ons Dendermonde, komt al een tijdje niet goed overeen met Karel De Grote. Gelukkig was daar Adelheid, een schone deerne en de nicht van Karel De Grote, met wie Aymon trouwt. Er kwam een verzoening! En vier zonen! Ritsaert, Writsaert, Adelaert en Reynout. Je kan dus al voorspellen dat die laatste nogal speciaal is ...
De vier broers groeien al snel op tot kloeke jongemannen. Hun vader slaat hen tot ridder en geeft ieder van hen traditiegetrouw een paard. Reynout is helaas té kloek voor dat paard. Het arme beest overleeft het niet en ook een tweede paard kan de
stevige Reynout niet dragen. Geen ridder zonder paard, denkt Aymon. Dus neemt hij zijn jongste zoon mee naar de burcht waar het door iedereen gevreesde, immense
Ros Beiaard opgesloten zit.
Er volgt een heroïsch gevecht tussen de ridder en het paard, maar uiteindelijk weet Reynout het Ros voor zich te winnen.
Maar voorwaar, een schermutseling! Tussen Lodewijk, de zoon van Karel De Grote, en onze vier heemskinderen botert het sowieso niet. Na een hoogoplopende discussie verliest Reynout spreekwoordelijk zijn hoofd en Lodewijk, wel, letterlijk. De
vier broers kunnen niet anders dan op de vlucht slaan en zoeken hun toevlucht in een sterke burcht.
Daar houden ze lang stand tegen het leger van Karel De Grote, maar uiteindelijk zien ze de ongelijke strijd in en keren ze terug naar hun ouderlijke huis in Dendermonde
Daar treffen ze hun moeder nogal overstuur aan. Aymon, hun vader, is in handen van Karel De Grote gevallen en die wil enkel vrede sluiten als dat duivelse Ros aan hem wordt uitgeleverd. Reynout wil eerst niet, maar na urenlang gesmeek en gezaag
van zijn moeder geeft hij toch toe.
Het Ros wordt naar de Dendermonding (aka de Schelde) gebracht en krijgt een paar molenstenen rond de nek. (En hier voelt de doorsnee Dendermondenaar de traantjes al opwellen.) Tot tweemaal toe komt ons Ros boven water. Reynout kan de tragedie
niet meer aanzien en wendt zijn hoofd af. Het Ros, nu voor de derde keer boven water, denkt dat zijn meester hem niet meer wil. En verdrinkt.
Als ze nu nog niet snappen waarom wij een beetje emotioneel worden wanneer zo’n legende ‘maar’ om de tien jaar gevierd wordt, dan weten wij het ook niet meer.
Tekst: Nelle Sarens
Illustraties: Raine Sarens
